potty

Praatje poep en pies dit keer.
“Wat gaat het allemaal hard” en “wat vliegt de tijd”, “wat worden ze snel groot”…
Gevleugelde clichés en waarheden als een koe. Het is gewoon zo.
Je knippert met je ogen en er vliegt weer een jaar voorbij.

Naast dat je als nieuwbakken ouders redelijk in shock kunt raken van het aantal slaapuren dat gereduceerd wordt naar een minimum, kun je je ook verbazen over de hoeveelheid luiers die er doorheen vliegen zo door de jaren heen. Zeker in het begin. De schijtfestijnen waarbij je kleintje tot aan zijn of haar nek vol zit met waterige kak zijn niet op 1 hand te tellen.

(ps.: voor alle ouders die nu tobben met een eerste kleintje, die rompertjes met die rare wijde bovenkantflapjes bij de hals zijn daarvoor gemaakt he? Om de romper over de schoudertjes te trekken zodat dat ronde bolletje met dat heerlijke zachte naar Zwitsal ruikende vlashaar vrij blijft van natte kak als het weer eens zo ver is).

Er komt een moment dat je zegt, dat je blij zult zijn wanneer je in de fase komt dat je uit de luiers bent. De kosten ervan maar ook het gezeul als je op stap gaat, dat gedoe in een restaurant waar je de volle luier aan een medewerker moet meegeven i.p.v. deze in het maandverbandemmertje op het toilet te proppen.

Het moment van volledige zindelijkheid van je kinderen wordt verheerlijkt is mijn mening. Als dat moment namelijk aanbreekt, then shit really hits the fan.
In kwadraat als je net als ik een neurotische Dettol moeder bent. Want dan mag je namelijk op openbare toiletten gaan poepen en plassen met je kleintjes.
Zijzelf vinden dit overigens rete-interessant dus je maakt kennis met de wc van
de plaatselijke supermarkten, McDonalds, benzinepompen, restaurants en cafés en
let op, ze gaan er een sport van maken om zo vaak mogelijk overal te poepen of te plassen.

“Dettol-Mom”

Heb je een jongetje, dan heb je geluk. Want die kunnen overal staand plassen. Ook als moeder is het heel erg leuk om dat de eerste keer te mogen doen, dat sturen en richten. Dat kunnen ze op een gegeven moment ook helemaal zelf en dan kan ik het toilet ritueel redelijk makkelijk los laten.
Hij zit niet meer met zijn vingertjes onder die vieze wc bril te friemelen en het enige waar ik dan nog voor waak, is dat meneer zijn handjes goed wast. Bij twijfel of neuro-aanval doen we gewoon nog even rap een Dettoldoekje.

Moet er gepoept worden dan ga je mee. Tenzij ze zelf goed hun kadetjes kunnen afvegen. In theorie is dat mogelijk maar in de praktijk is de combi van die korte armpjes en het tekort aan ervaring hét recept voor een “strontruggetje”.

Als ze op de wc zitten, dan vind ik het een gejongleer tussen broek en onderbroekje weghouden bij de wc-pot, vingertjes tussen de bril weghouden en kadetten vegen. Diezelfde vingertjes verdwijnen dan weer in een neusgat of mond of er wordt in de ogen gewreven nog voor we handjes hebben gewassen en als ik dan op mijn hurken neerstrijk en help met de broek ophijsen en alles fatsoeneren krijg ik twee kleine handjes in mijn nek of tegen mijn wangen met de mededeling “mam je bent lief”.

Ik neem deze liefdevolle boodschap in mij op, maar weet niet hoe snel ik de boel moet desinfecteren om weer redelijk ontspannen te raken.

“Ja, ik ben me bewust van het feit dat je ook weerstand moet opbouwen. Daarom likken wij hier eens in de zoveel tijd aan de duwsteun van een winkelwagentje van de supermarkt”

Heb je een meisje, dan heb je bovenstaande “probleem” dubbel. Want meisjes zitten áltijd. Het liefst zou ik mijn dochter Jet de plastuit willen leren hanteren maar dat gaat echt te ver, daar ben ik me echt van bewust, dat is echt nog te vroeg…
misschien als ze 4 wordt ; ).

Mijn dochter vond in het begin de sanitair bakken ook reuze interessant. “Wat zit daarin?”.
Na herhaaldelijk die klauwtjes van, uit en onder die emmertjes en bakken vandaan getrokken te hebben, heb ik nu maar verzonnen dat er gruwelijke monsters in wonen.

Heb je meerdere kinderen, dan wordt het helemaal leuk. Want dan krijgen ze vaak tegelijk aandrang, of vlak achter elkaar. Of de één moet plassen. Na het hele plas-veeg-aankleed-ontsmet ritueel moet dezelfde vijf minuten later toch ook nog even poepen. Dan de ander nog even poepen.
“Oh nee, ik hoef toch niet mama, alleen een heel klein plasje”.
Of je bent billen aan het vegen van de één terwijl de ander toch nog even tussen de tampons en inlegkruizen gaat kijken of de monsters thuis zijn.

En dit heb ik de afgelopen weken om de haverklap meegemaakt. In de supermarkt, de IKEA, de bioscoop en in een lunchroom. Lekker met een vriendin en de kids een hapje eten tussen de middag.
Zelfs mijn zalm op mijn bord riep op een gegeven moment: “HEY! Ga je me nog opeten of wat?”
De bioscoop in mijn eentje met twee kinderen was ook een succes. Ik heb vier keer de voorstelling moeten verlaten, 1 x voor een vals alarm.

Dan heb ik ook nog ter afsluiting wat te naggen over de horror van de zindelijke vriendjes en vriendinnetjes over de vloer. Bij ons thuis is het ALTIJD na het plassen handen wassen. Natuurlijk vergeten ze het vaak in de drukte van hun spel waar ze op dat moment in zitten maar ik heb echt een aantal keren meegemaakt dat er gezegd werd: “thuis hoef ik dat niet”

En dat is prima. Maar hier ga je toch echt in het schuimzeep nadat je een strontruggetje hebt gemaakt en je vervolgens in de bak popcorn of chips wilt grabbelen. En ze hoeven bij mij geen strontruggetje te krijgen hoor, want ik vraag altijd keurig wanneer een kindje aangeeft dat hij of zij moet poepen of ze goed zelf kunnen vegen of dat ze willen dat ik ze help.

En dat doe ik met alle liefde. Zelfs als ze me roepen: “MAMA van FIHIIIIINN, IK BEN KLAHAAAAR!” en netjes in vreemde spreidstand voorover staan op mijn badkamervloer en ik zoiets heb van: je mág blijven zitten….Maar hoeft niet. Alles wat er naast ligt pak ik straks wel even aan met mijn Dettol.

En hier wordt overigens de laatste drup van het flippie ook altijd even met een papiertje gefikst.
Dat beheerst onze zoon Finn uitstekend, maar bij zijn soortgenootjes wordt er wat af getwinckeld. Plassen, daarna met een coole move van de wc springen zonder te vallen en dat is knap als broek en onderbroek nog helemaal op de enkels zitten.
Springend omdraaien om door te trekken en hop in één beweging onderbroek én broek omhoog. En dan doe ik net of al die druppels die op de vloer zijn getwinckeld waterspetters zijn, van het wederom niet-handenwassen na het plassen.. : )

Nee die luiers zijn echt zo gek nog niet.